Narthecium ossifragum
Beenbreek
Overzicht Narthecium ossifragum op deze site
Foto's Narthecium ossifragum op internet
Narthecium ossifragum en Anthericum ossifragum bij Kurt Stueber Gruppe Max Planck IZ
Narthecium ossifragum in Plantago PlantIndex |
Anthericum ossifragum - Moeras Antericum
Groeiplaatsen.
In moerassige en veenachtige Heigronden.
In de Veenen bij Haren en elders in Groningen en de Ommelanden †. Op de Bergummer Heide en in de Veenlanden bij Staveren, in Vriesland †. Op de Gagelkamp bij 's Heeren-Loo, buiten Harderwijk †. Op de Gagelkampen, onder Woudenberg en Leusden in het Sticht †. en op andere plaatsen.
Huishoudelijk Gebruik.
Volgens den Pan Suec. van Linnaeus, wordt de Plant door Runderen en Paarden, maar niet door Schapen en Varkens gegeten: echter eten het de Schapen, maar niet zonder nadeel; zelfs Beckman telt dit op onder de Planten die voor hun gevaarlijk zijn. Eertijds werd aan deze Plant toegeschreven, dat de beenderen van Runderen, die dezelve aten, zwak en machteloos werden, zoo dat zij niet konden staan. Bartholinus, Linneus en Pallas hebben dit bevestigd en verklaard, dat zulks in het noordelijkst gedeelte van Europa plaats had, en is hier van de latijnsche soortnaam van beenbrekend ontstaan. Gunner houdt dit in zijne Flora Norvegica voor eene fabel, en verzekert uit den mond van Noorweegsche Landlieden, dat het Rundvee dit gewas schuldeloos kan eten en er in de lente zeer gretig naar is ; terwijl ook D. De Gorter, deszelfs onschadelijkheid voor het vee beweert en teffens verklaart, dat hier van bij ons geene ondervinding is. Nogtans heeft een zeer kundig waarnemer in ons land mij verzekerd, dat het Rundvee, 't geen op de Bergummer Heide, waar deze Plant bestendig in groote menigte groeit, gaat weiden, zeer zwak in de beenderen wordt, zoo dat van sommigen de pooten breken, geljk zulks door de Landlieden in die streek erkend wordt. Misschien verkrijgt de Plant deze nadeelige eigenschap van de scherpe zuurstof, welke in de lage moerassige en somwijlen oerachtige Heide aanwezig is, hoedanigen grond dezelve inzonderheid verkiest; terwijl zij mogelijk in andere gronden deze eigenschap niet aanneemt, en alsdan zonder nadeel door het Vee kan gebruikt worden. (*)
<<Noot Luc: (*) beenbreek groeit dikwijls op zure grond. Die bevat in de meeste gevallen (te) weinig kalk om voor een goede botstruktuur te zorgen. Anderzijds is het biotoop ook zompig, zodat de dieren moeizamer bewegen en gemakkelijker breuken oplopen.>>
|